Çizgi romanların dışında bir kahraman bulamayanlara…

Yavrum sen mühendis/bankacı/memur/muhasebeci/işletmeci ol; müzisyenliği/fotoğrafçılığı/yazarlığı/heykeltraşlığı hobi olarak yaparsın. Şu anda 25 – 40 yaş aralığında kimle konuşsam “ya abi aslında” diye bir muhabbete başlıyorlar…

Konunun geri kalan kısmı maalesef ama maalesef birçoğumuzun hikayesi. Yazılamayan hikayeler/kaydedilemeyen şarkılar/çıkılamayan turnelerle dolu. “Yaşanamayan Hayatlar” isimli filmde başroldeyiz… Lemmy’nin ölümünün ardından elim ne zaman klavyeye gitse aklıma gelen tek konu bu oldu.  Ve yaklaşık 1 haftadır da sadece bunu düşünüyorum. Ne yapmak istiyorduk ve cesaretsizliğimiz bizi nerelere sürükledi…

Lemmy’nin yaptığı her şey doğru muydu? Hayır, ama en azından sevdiği işi yaparken öldü ve tutkularının peşinden gitti. Lemmy bir süper kahramandı ve hikayesi ile bizlere “hayat nasıl yaşanabilir” dersini verdi…

Teşekkürler Lemmy!